Ünye Asarkaya ormanındaki baskın ağaç ve çalı türlerinde azot ve fosfor geri alınımı / Hakan Yılmaz; Danışman H. Güray Kutbay

Abstract

Yaprak rezorbsiyonu, yapraklardan mineral elementleri alıp bitkide yeni yapıların oluşumunda kullanılmasını sağlayan bir mekanizmadır. Rezorbsiyon aynı zamanda yaprak senesensi ve mineral elementlerin saklanması ile de yakında ilişkili olup bitkiyi toprağa bağımlı kalmaktan kurtarmaktadır. Doğal habitatlarda yapılan yaprak rezorbsiyonu çalışmalarının yanı sıra plantasyon gibi işlemlerin yaprak rezorbsiyonu üzerindeki etkileri de dikkate değerdir. Bu çalışmada Ünye Asarkaya bölgesindeki doğal bir ormanla Pinus maritima plantasyonu yapılmış bir ormanda bulunan bazı yaprak döken bitki türlerinde yaprak azot (N) ve fosfor (P) dinamikleri, yaprak rezorbsiyon verimliliği ve rezorbsiyon yeterliliği çalışılmıştır. N/P oranları yönünden her iki ormanda bulunan yaprak döken türlerde de fosfor kısıtlaması olduğu belirlenmiştir. Her iki ormanda da ağırlık cinsinden en yüksek P rezorbsiyon kullanım verimliliği V.arctotaphylos belirlenmiştir. Her iki ormanda yaprak azot ve fosfor rezorbsiyonunun biyokimyasal olarak yeterli olduğu bulunmuştur. Çalışılan türlerde N rezorbsiyon verimliliği değerleri genellikle belirtilen sınırlar içindedir. Ancak çam ormanındaki V. arctostaphylos’da oldukça düşük bir rezorbsiyon verimliliği değeri bulunmuştur. P rezorbsiyon verimliliği değerleri ise genellikle önceki çalışmalara göre yüksektir. Gerek doğal ve gerekse çam plantasyonu yapılmış ormanda bulunan türlerdeki yaprak fosfor konsantrasyonları daha önceki çalışmalarda elde edilen değerlere göre oldukça düşüktür. Yaprak azot konsantrasyonları ise bazı türlerde sınır değerlere uymakta iken bazı türlerde daha düşük konsantrasyonlar söz konusudur.