Hindistan'da akraba olmayan canlı vericiden yapılan renal transplantasyonların geç dönem sonuçları ve etik sorunlar / Murat Öztürk.

Abstract

Bu çalışmanın amacı 1991-1995 yıllarında Hindistan'da akraba olmayan canlı vericiden böbrek nakli yapıldıktan sonra 6 ayrı merkezde takip edilen hastaların sonuçlarını değerlendirmek, konunun etik ve sosyal boyutlarını tartışmaktır. Yapılan çalışmada 127 hasta takip edildi ve sonuçları değerlendirildi. Kaplan-Meier tekniğine göre greft ve hasta yaşam oranları hesaplandı. Yeterli preoperatif değerlendirme yapılmaması ve olayın ticari yönü nedeniyle özellikle erken dönemde yüksek hasta ve greft kaybının olduğu saptandı. Ülkemizde yeterli kadavra donör kaynağının olmaması nedeni ile son dönem böbrek hastalarının renal transplantasyon amacı ile Hindistan'a gittikleri tespit edildi. Buna basında çıkan haberlerinde bir ölçüde katkı sağladığı düşünüldü. Türkiye'de yapılan kadavra böbrek nakli gelişmiş ülkelerdekine göre 15-20 kat daha azdır. Kadavra kaynaklı böbrek potansiyelinin harekete geçirilmesi hastaların ülke dışında ciddi derecede tehlike arz eden ticari organ nakillerine yönelmesini engelleyecektir. Öte yandan duygusal yakınlığı olan ancak kan akrabalığı bulunmayan vericilerin kullanılması yaygınlaşmadan önce organ ticaretini önleyici tedbirler alınmalıdır. Bu konuda basına büyük görev düşmekte ve toplumun gerek organ bağışı, gerekse organ ticareti konusunda eğitilmesi gerekmektedir. Sonuç olarak, optimum tıbbi koşullar sağlanarak ve akraba olmayan canlı vericiler kullanılarak yapılan Renal Transplantasyonlardan alınan sonuçlar başarılıdır. Gerek organ bağışı, gerekse ticareti konusunda toplum eğitilmelidir.