İş Yaşamında Yalnızlığı Yordamada Kişilik Özellikleri ile Algılanan Sosyal ve Örgütsel Desteğin Rolü

Abstract

Bu çalışmada, iş yaşamındaki yalnızlığı yordamada kişilik özellikleri ile algılanan sosyal destek ve algılanan örgütsel desteğin rolü nicel yöntemlerle araştırılmıştır. 201 akademik personelden elde edilen verilerle yapısal eşitlik modellemesi (YEM) ve regresyon analizleri yapılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre, beş faktör kişilik özelliklerinin dışadönüklük, duygusal dengelilik ve uyumluluk boyutlarının iş yaşamında yalnızlığı negatif ve deneyime açıklık boyutunun pozitif olarak etkilediği; sorumluluk boyutunun ise etkilemediği bulunmuştur. Yine, algılanan arkadaş ve özel insan desteğinin iş yaşamında yalnızlığı negatif olarak; aile desteğinin ise pozitif olarak etkilediği görülmüştür. Son olarak, algılanan örgütsel desteğin akademisyenlerin iş yaşamında yalnızlıkları üzerinde herhangi bir etkisinin olmadığı bulunmuştur.

In this study, the role of personality traits, perceived social support and perceived organizational support in predicting loneliness in the workplace has been investigated with quantitative methods. With the data obtained from 201 academic personnel, structural equation modeling (SEM) and regression analysis have been used. According to the results of the study, it has been founded that the dimensions of personality traits named extraversion, emotional stability and agreeableness affect loneliness at workplace negatively, the dimension of openness to experience affects it positively and the dimension of conscientiousness has no effect on it. Also, it has been seen that perceived friend and significant other support affect loneliness at workplace negatively, family support affects it positively. Finally, it has been founded that perceived organizational support has no effect on academic personnel's loneliness at workplace.