Aile Hekimliği Uzmanlık Öğrencileri Gözüyle Yaşlılık Nasıl Algılanıyor?

Abstract

Giriş: Bu çalışma, aile hekimliği uzmanlık öğrencilerinin yaşlılar ile ilgili tutum ve algılarını değerlendirmeyi amaçlamaktadır.Gereç ve yöntem: Tanımlayıcı özellikteki bu çalışmada bir anket formu kullanılmıştır. Bu formda sosyodemografik veriler ve Yaşlı Ayrımcılığı Tutum Ölçeği (YATÖ) yer almıştır. Veriler sayı, yüzde, ortalama, standart sapma olarak sunulmuştur. Verilerin değerlendirilmesinde ki-kare, t testi, tek yönlü ANOVA testi ve korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya 67 aile hekimliği uzmanlık öğrencisi katıldı. Bunların %73,1’i (n49) kadın ve %26,9’u (n18) erkekti. Katılımcıların yaş ortalaması 27,972,34 yıldı. Çalışmaya katılanların %49,3’ü (n33) aile hekimliği uzmanlık döneminin birinci yılı, %43,3’ü (n23) ikinci yılı ve %16,4’ü (n11) üçüncü yılında idi. Katılımcıların meslekte geçirdikleri ortalama süre 3,212,12 yıl olarak saptandı. Uzmanlık öğrencilerinin %49,3’ü (n33) evli, %50,7’si (n34) bekar ve %97’si (n65) çekirdek aile olarak yaşadığını belirtmişlerdi. Ortalama ölçek toplam puanı 85,088,49 saptandı. Ölçeğin alt boyut puanlarına bakıldığında; “yaşlının yaşamını sınırlama” ortalama puanı 37,714,03, “yaşlıya yönelik olumlu ayrımcılık” ortalama puanı 29,134,57 ve “yaşlıya yönelik olumsuz ayrımcılık” ortalama puanı 18,232,68 olarak bulundu. Yaşlı bireyler ile aynı evde yaşayanlar, gelecekte ailesi ile birlikte yaşamak isteyenler, tıp eğitimi sırasında yaşlılık ile ilgili eğitim alanlar ve yaşlı hastalarının problemlerine daha fazla ilgi gösterenlerde YATÖ ortalama puanları istatistiksel olarak diğerlerine oranla daha yüksek saptandı.Sonuç: Çalışmamızda, aile hekimliği uzmanlık öğrencilerinin yaşlılara yönelik olumlu bir tutumunun olduğu saptanmıştır. Yaşlılık konusundaki bilgi, beceri ve farkındalığı artıracak eğitim programları düzenlemek suretiylebu konudaki eğitimlere tıp eğitimi sırasında ve aile hekimliği uzmanlık sürecinde daha fazla yer verilmelid

Introduction:This study aimed to evaluate the attitude and perceptions of family medicine residents towardselderly people.Material and Methods:A questionaire form was used in this descriptive study. The questionaire form includedsociodemographic data and the Ageism Attitude Scale (AAS). The study data are presented as number percentage, mean and standard deviation. Chi-square, t test, one way ANOVA test and correlation analysis wereused in the evaluation of the data.Results:67 family medicine residents participated in this study. Of these, 73.1% (n 49) were female and 26.9%(n 18) were male. The average age of the study participants were 27.97 2.34 years. 49.3% (n 33) of theparticipants were in the first year, 43.3% (n 23) in the second year and 16.4% (n 11) in the third year of theirfamily residency period. The average time spent in the profession were 3.21 2.12 years. 49.3% (n 33) of theresidents were married, 50.7% (n 34) were single and 97% (n 65) were living in a nuclear family. The averagescore of the scale was 85.08 8.49. When the subscales of the scale were examined, the average score of"limiting the life of the elderly" was 37.71 4.03, the average score of "positive discrimination towards the elderly"was 29.13 4.57 and the average score of "negative discrimination towards the elderly" was 18.23 2.68. Theaverage AAS scores of those who live in the same household with elderly people, those who want to live withtheir family in the future, those who were more interested in the problems of elderly people and the ones who hadreceived elderly age-related training during their undergraduate medical education were found statistically higherthan the others.Conclusion: In this study, it has been determinedthat the family medicine residents have a positive attitudetowards elderly individuals. By organizing training programs that will increase knowledge, skills and awareness onthe subject of aging, these trainings should be given more during undergraduate medical education and familymedicine residency.