Postmodern Bir ‘Göçebe’ Nedim Gürsel: İzler ve Gölgeler’in Işığında Anlatının Ötesine

Abstract

Nedim Gürsel’in İzler ve Gölgeler adlı yapıtı, ‘yolculuk anlatısı’ ve ‘deneme türü’ arasında yer alan çok katmanlı ve ilgi çekicidir. Yazar, yapıtta inceleme, anı, günce, yapıştırma, metinlerarasılık, yaşamöyküsel, nesnel öyküleme gibi çok sayıda çağdaş anlatım tekniklerinden yararlanarak okuru, dört anakarayı kapsayan uzamdan yazar, şair ve sanatçıların izlerini sürmeye çağırır. Baudelaire ile başlayan bu büyülü yolculuk, Caravaggio, Kafka, Puşkin ve Dostoyevski, Gogol, İvo Andriç, Borges, Tennessee Williams ile sürer ve Pierre Loti’nin İstanbul’unda sona erer. Gürsel, anlatısında gerçekçi bir tutum takınır. Betimlediği kişiler gibi uzam ve zaman da gerçeğe uygundur. Bu anlamda yapıt, yolculuk anlatısı ve deneme türü eleştirisi ile uygunluk gösterir. Çok fazla bilgi ve derin araştırmanın sonucu olan bu anlatı, varsıl içeriğiyle okura okuma beğenisi kazandıracak belliktendir.

The work of Nedim Gürsel İzler ve Gölgeler (Traces and Shadows) is said to be multidimentional and interesting one which can be among ‘narrtives of journey‘ and ‘essay type‘. The writer takes the attention of readers to the traces of writers, poets and artists from places that cover the four continents by making use of diverse contemporary exposition techniques, such as stylistics and diary studies, flashback, intertextuality, autobiography and objective narration. This enchanted journey started by Baudelaire continues with Caravaggio, Kafka, Puşkin andDostoyevski, Gogol, İvo Andriç, Borges, Tennessee Williams and ends in İstanbul of Pierre Loti. Gürsel in his narrative style seems realistic. Just like the characters he depicts, place and time are also in accordance whit the reality. In this sense, the work is in harmony with narratives of journey and essay criticisms. This narrative which is an outcome of profound investigation enables the readers to gain a reading habit whit its rich context.