Spinal travmalı olguların demografik özellikleri ve tedavide internal fiksasyon yöntemlerinin değerlendirilmesi / Cemali Şahin.

Abstract

Bu çalışma, 1982-1988 yılları arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroşirürji Anabilim Dalında spinal travma tanısıyla tedavi edilen 108 olguda yapılmıştır. Olguların %73.15'i (79 olgu) erkek, % 26.85'i (29 olgu) kadın, kadın-erkek oranı 1/3 olarak saptandı, yaş ortalaması 36.41 +- 1.59 idi. Etyolojik etkenler içinde, yüksekten düşmelerin (%44.44) birinci etken, trafik kazalarının ise (%37.96) ikinci etken olduğu, bunları iş kazaları (%13.89) ve spor kazalarının (%1.85) takip ettiği görüldü. İlk 6 saatte başvuran olgu oranı %45.37 idi. Klinik incelemede, 27 olgu (%25.0) komplet injürili (Frankel A), 57 olgu (%52.77) inkomplet injürili (Frankel B,C ve D), 24 olgu da (%22.22) normal olarak değerlendirildi. En çok servikal bölge travması (%52.78) saptandı. Lomber bölgede %25.00, torakal bölgede ise %18.52 oranında travma olduğu görüldü, olguların %3.70'i normalolarak değerlendirildi. 46 olgu (%42.59) konservatif, 62 olgu (%57.41) cerrahi olarak tedavi edildiler.9 olguda (%8.33) internal fiksasyon uygulandı. Bu çalışmayla, olguların demografik özelliklerinden bazılarının (yaş ortalaması, etyoloji dağılımı, travma seviyesi gibi) literatürle uyumlu olmadığı saptandı; bunun toplumumuzun sosyoekonomik yapısından kaynaklandığı düşünüldü. Tedavide uygulanan internal fiksasyonun hastaya önemli avantajlar sağladığı sonucuna varıldı.