Sagittal Split Ramus Osteotomisinde Gömülü Üçüncü Molar Dişin Çekim Boşluğunun Fiksasyon Tekniklerine Etkisinin İn Vitro Biyomekanik Değerlendirilmesi

Abstract

Sagittal split ramus osteotomisi (SSRO), mandibular deformitelerin düzeltilmesi için kullanılan geleneksel bir tedavi yöntemidir. Sagittal split ramus osteotomisi ile eş zamanlı olarak gömülü üçüncü molar dişin var olması çok sık rastlanılan bir durumdur ve başlıbaşına bir problemdir. Böyle durumlarda, osteotomiden sonra ortaya çıkan çekim boşluğu, fiksasyon sistemlerinin çiğneme kas kuvvetlerinden etkilenmesine sebebiyet verebilir. Bu çalışmanın amacı, sagittal split ramus osteotomisi ile eş zamanlı çekilen gömülü üçüncü molar dişlerin çekim boşluklarının farklı fiksasyon teknikleri üzerine biyomekanik etkisini değerlendirmektir. 30 sentetik poliüretan hemiandibula 7 mm ileletmeli sagittal split osteotomiyi takiben 2 gruba ayrılmıştır. Gruplardan birisinde (Grup2), bir fantom diş kullanılarak çekim kavitesi oluşturulmuştur. Her iki grup da: 4 monokortikal vida ile fikse edilen horizontal yerleşimli miniplak, horizontal yerleşimli miniplağa ilave olarak alt çene üst kenarına bir bikortikal vida ve ters geri-L formunda 3 adet bikortikal vida ile fikse edilmiştir. Her bir hemimandibula kendi dizayn ettiğimiz 3-nokta biyomekanik test modeline yerleştirlerek çiğneme kas kuvvetlerini taklit edecek şekilde servohidrolik test cihazında sırası ile 1, 2 ve 3 mm deplasman oluşuncaya kadar baskı kuvvetlerine maruz bırakılmıştır. Yük/deplasman grafikleri elde edilerek, Tukey çoklu karşılaştırmalı tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ile karşılaştırılmıştır. Bu in vitro çalışma, sagittal split osteotomide gömülü 3. molar diş çekim boşluğunun fiksasyon sistemlerinin stabilitesini etkilediğini, ancak yine de ters geriL formunda yerleştirilen 3 adet bikortikal vidanın en iyi biyomekanik stabilite sağladığını göstermiştir.

Sagittal split ramus osteotomy is a method used to correct mandibular deformities. The presence of a 3rd molar tooth embedded simultaneously with sagittal split osteotomy is a very common condition and is a problem in itself. In such cases, the extraction socket that occurs after osteotomy may cause the fixation systems to be affected by masticatory muscle forces. The aim of this study is to evaluate the biomechanical effect of the cavity of impacted 3rd molar teeth extracted simultaneously with sagittal split osteotomy on different fixation techniques. 30 synthetic polyurethane hemimandible were divided into 2 groups followed by 7 mm advanced sagittal split osteotomy. In one of the groups (Group 2), the extraction socket was created using a phantom tooth. Both groups fixed with 3 different fixation methods: one miniplate fixed with four monocortical screws in an horizontal pattern; miniplate in an horizontal pattern and one bicortical screw on mandibular superior border additionally and three bicortical screws in an inverted backward L pattern. Each of the hemimandibles that were settled on our own designed three points biomechanical test model, compression forces that simulated the masticatory loads were applied by servohydraulic testing machine until reaching the 1,2 and 3 mm displacement. Load/displacement data were gathered and was compared by using a 1-way analysis of variance (ANOVA) with Tukey multiple comparisons. This in vitro study showed that the socket of impacted lower third molars in sagittal split osteotomy effects the fixation system stabilitation, but the 3 bicortical screws in an inverted backward L-pattern had still the best biomechanical stability.