Sporcularda solunum kası antrenmanının diyafragma kas kalınlığına etkisi
Citation
Erail, S. (2022). Sporcularda solunum kası antrenmanının diyafragma kas kalınlığına etkisi. (Doktora tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.Abstract
Bu çalışmada 4 haftalık solunum kası antrenmanının (SKA) diyafragma kas
kalınlığına, solunum kas kuvvetine, solunum fonksiyonlarına ve aerobik kapasiteye
etkisinin incelenmesi amaçlandı. Araştırmaya en az 5 yıllık lisanslı sporcu geçmişi
olan, aktif olarak antrenmana devam eden benzer fiziksel özelliklere sahip 15 denek
(21.20±1.61 yıl) ve 15 kontrol (21.06±1.33) rastgele olarak iki gruba ayrılmış
toplamda 30 erkek sporcu katıldı. Deney grubuna kendi branş antrenmanlarının
yanında dört haftalık solunum kası antrenmanı uygulanırken, kontrol grubu kendi
branşları ile ilgili antrenmanlarına devam etmesi sağlandı. Tüm katılımcılara SKA’na
başlangıç öncesinde ve bitişinde diyafragma ultrason ölçümleri, solunum kas kuvveti,
solunum fonksiyonları, aerobik performans testi ölçümleri yapıldı. Elde edilen
verilerin grup içi ve gruplar arası farklarını analiz etmek için 2x2 mixed faktör
ANOVA ve LSD testleri uygulandı. SKA’nın solunum kas kuvveti ve MaxVo2 ile
arasındaki ilişkiyi belirlemek Pearson analizi kullanıldı.
SKA uygulaması sonrasında deney grubunun diyafragma kas kalınlığında
ekspirasyonda (%9.21) ve inspirasyon fazında (%18.54), solunum kas kuvvetinde
(MİP: %15.05, MEP: %17.14), solunum fonksiyonlarında ((FVC (%7.53), FEV1
(%9.35), FEF%75 (%15,11), MVV (%9,40), ERV (%2,39), IRV (%12,71)),
MaxVO2 (%10.38) ve Relatif MaxVO2’de (%10.19) önemli artışlar görüldü ve
istatistiksel olarak da anlamlı bulundu (p<0.05). Deney ve kontrol grubunun önson testleri arasındaki ortalama farklar karşılaştırıldığında MİP, MEP, FVC, FEV1,
MVV, ERV, IRV, MaxVO2, Relatif MaxVO2, DKeks ve DKins parametrelerinde deney
grubu lehine yönelik istatistiksel anlamlılık bulundu (p<0.05).
Sonuç olarak SKA’nın diyafragma kas kalınlığını hem inspirasyon, hem de
ekspirasyon fazlarında önemli oranda arttırdığı ve buna bağlı olarak da solunum kas
kuvvetinde, çeşitli solunum parametrelerinde ve aerobik kapasitede önemli artışlar
olduğu tespit edildi. The aim of this study is to examine the effects of 4-week long respiratory
muscle training (RMT) on diaphragmatic muscle thickness, respiratory muscle
strength, respiratory functions and aerobic capacity. A total of 30 male athletes who
had a licensed athlete history of at least 5 years, who were actively continuing training,
who had similar physical characteristics and who were randomly grouped in two as 15
subjects (21.20±1.61 years of age) and 15 controls (21.06±1.33) were included in the
study. While 4-week long respiratory muscle training was administered to the
experimental group in addition to their branch training, the control group continued
their training on their branch. Diaphragmatic ultrasound measurements, respiratory
muscle strength, respiratory functions and aerobic performance test measurements
were performed on all participants before and after RMT. 2x2 mixed factor ANOVA
and LSD tests were performed to analyze the intragroup differences and differences
between groups in the results obtained. Pearson analysis was used to determine the
relationship between RMT and respiratory muscle strenght and MaxVO2.
After RMT application, the experimental group's diaphragmatic muscle
thickness in expiration (9.21%) and inspiration phase (18.54%), respiratory muscle
strength (MIP: 15.05%, MEP: 17.14%), respiratory functions ((FVC (7.53%), FEV1
(9.35%), Significant increases in FEF 75% (15.11%), MVV (9.40%), ERV (2.39%),
IRV (12.71%)), MaxVO2 (10.38%), Relative MaxVO2 (10.19%) in aerobic capacity
and it was found statistically significant (p<0.05). When the mean differences between
the pre-post tests of the experimental and control groups were compared, statistical
significance was found in favor of the experimental group in the parameters of MIP,
MEP, FVC, FEV1, MVV, ERV, IRV, MaxVO2, Relative MaxVO2, DKex and DKins
(p<0.05).
As a conclusion, it was found that RMT significantly increased muscle thickness
in both inspiration and expiration phases and therefore caused significant increases in
respiratory muscle strength, various respiratory parameters and aerobic capacity.