Mustafa Necati Sepetçioğlu'nun Yaratılış ve Türeyiş Destanı'nda Yeniden Yazma ve Edebi Dönüştürüm (Metinlerarası İlişkiler)

Abstract

Mustafa Necati Sepetçioğlu, Türk tarihini bütüncü bir yaklaşımla destan ve tarihî roman türleri ile okuyucuya ulaştıran bir yazar ve fikir adamımızdır. Tarihin kayıt altına aldığı Türk tarihini romanlar hâlinde, öncesini de destanlar şeklinde kaleme almıştır. Farklı dönemleri işaret eden Yaradılış, Türeyi}, Göç, Bozkurt, Oğuz Kağan, Şu ve Ergenekon adlı yedi ayrı Türk destanını ana metin olarak kullanıp bunları yeniden yazma ve edebî dönüştürüm yöntemiyle, kronolojiyi dikkate almaksızın Yaratılış ve Türeyiş adı altında yeni bir eser hâline getirmiştir. Bir edebî metindeki estetik değer, parodik ve varoluşsal kavramlarıyla ifade edilebilir. Ana metni hiç değiştirmeden günümüzde yeniden yazmak, ortaya konulan eseri parodik düzeyde bırakır. Ana metinden hareketle yeni metne içinde yaşadığı çağın bakış açısıyla bir takım değer ve anlamlar yüklenmesi hâli de eseri varoluşsal seviyeye yükseltir. Dolayısıyla varoluşsal seviyesi yüksek olan eserin, parodik seviyeyi de ihtiva ettiği için estetik ve sanatsal değeri de yüksek demektir. Bu bildiride Yaratılış ve Türeyi} adlı eserdeki metinlerarası ilişkiler; alıntı, gönderme (atıf), telmih (anıştırma), yansılama (parodi), öykünme (taklit, pastiş), kolaj, montaj, klişe gibi yöntemlerle incelenecektir.

Mustafa Necati Sepetçioğlu was a writer and an intellectual who wrote historical novels and epics reached widely to the readers. He wrote about Turkish history from a perspective of history writing as a whole. He divided his writings into two sections: First, novels that focus on written Turkish history; second, epics that deal with the early period of Turkish history. He wrote Yaratılış ve Türeyiş on the basis of re-writing and literary transformation method. This book uses seven Turkish epics, namely, Yaradılış, Türeyiş, Göç, Bozkurt, Oğuz Kağan, Şu and Ergene-kon, as a main text, without taking into account of chronology. The aesthetic value of any literary text can be evaluated according to parodic and ontological concepts. To re-write a main text without making any change leaves the new text at parodical level. Adding contemporary values into the new text increases it to ontological level. The new text at the ontological level also contains parodical level, so its aesthetic and artistic value will be high. This study examines Yaratılış ve Türeyiş in terms of intertextuality methods which are quotation, reference, allusion, pastish, collage, mounting, cliche.